Zwanger zijn en alles wat daar bij komt kijken

In mijn dromen was ik al regelmatig zwanger geweest. Zwanger zijn, wat had ik daar een romantisch beeld van. Mijn dromen veranderden in ‘nachtmerries’ wanneer ik moest bevallen. Wat leek me dat vreselijk… Ik was ervan overtuigd dat ik niet in staat was om een kind te baren. Ik denk dat dit mijn kinderwens ook wel iets heeft uitgesteld. Maar achteraf gezien vond ik de bevalling echt peanuts in vergelijking tot het zwanger zijn. Laat ik vooropstellen dat ik ontzettend dankbaar ben dat ik zwanger mocht worden, en nog snel ook, en ik heb er ook zeker van genoten. Maar phoe, het was niet altijd makkelijk. 

Het begon met enorme vermoeidheid en elke dag overgeven, en het bleef helaas niet alleen bij de ochtenden. In het begin dacht ik nog, dat hoort bij de eerste drie maanden. Toen het na drie maanden nog niet over was, dacht ik ach bij sommige vrouwen duurt de misselijkheid/het overgeven iets langer, bij 16 weken is het vast over. Maar ik had nooit verwacht dat ik negen maanden lang over zou geven. Ik moet zeggen dat het ook wel went. Ik nam gewoon overal een tandenborstel mee naar toe. Even overgeven, tandenpoetsen en weer door. Het was iedere keer ook wel weer een bevestiging dat ik toch echt zwanger was. 

Het vele overgeven in combinatie met een lage bloeddruk en een laag ijzergehalte zorgden voor een extreme vermoeidheid. Het was bijna onmogelijk om een werkdag vol te houden. Ik vond het een hele vervelende situatie, want ik had net een nieuwe baan en voelde me al schuldig over het feit dat ik direct zwanger was en ik wilde me natuurlijk van mijn beste kant laten zien. Ik probeerde tegen beter weten in vol te houden. Mijn dagen bestonden op een gegeven moment uit wakker worden, overgeven, werken, weer overgeven, avondeten en slapen. Jasper was zo lief om na het eten even met mij mee te gaan op bed, zodat we toch nog even een momentje samen hadden, en sneakte de kamer uit als ik sliep. 

Al vrij vroeg in mijn zwangerschap begon ik veel vocht vast te houden, vooral in mijn handen, voeten en gezicht. Vooral mijn voeten hadden een hoog Shrek gehalte. Al snel paste ik mijn schoenen niet meer en droeg ik Jas zijn Birkenstocks op de breedste stand. Omdat ik een lage bloeddruk had, was het niet verstandig om minder zout te gaan eten. Verder heb ik van alles geprobeerd, van bleekselderij eten tot met een kussen onder het voeteneind van je matras slapen. Het hielp allemaal wel een beetje, maar echt weg was het nooit. Ik veranderde hooguit van Shrek in Fiona. Door het vele vocht had ik vaak pijnlijke handen en vingers, een raar, doof en tintelend gevoel (carpaal tunnelsyndroom).

Toen ik ook nog last kreeg van bekkeninstabiliteit en bekkenfysiotherapie weinig effect had, was het toch echt tijd om naar mijn lichaam te gaan luisteren. Toen ik 30 weken zwanger was, ben ik op aanraden (doch dringend verzoek) van mijn verloskundigenpraktijk La Vie 50% gaan werken. Er ging een wereld voor me open. Ik werkte van +/- negen tot één uur, maakte thuis een lunch, at deze in bed op, sliep vervolgens van +/- half twee tot half vijf en kon daarna nog even gezellig doen om vervolgens rond tien uur weer naar bed te gaan. De nachten werden vaak onderbroken door een plaspauze, maagzuur of enorme kramp in mijn kuiten. Ik heb regelmatig op de wc gezeten met mijn benen in de tummytub gevuld met warm water en Biotex. 

Elke keer voordat ik ging slapen, en dat was best vaak zoals je hebt kunnen lezen, beleefde ik mijn ultieme geluksmomentje. Ik had er een ritueel van gemaakt, ik haalde het muziekkonijn van ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’ van de babykamer, wond deze op en legde deze samen met mijn handen op mijn buik, sloot mijn ogen en droomde over ons kleine meisje dat in mijn buik groeide. Regelmatig werd ik tijdens dit ritueel beloond door beweging in mijn buik. Dan was het net alsof we al even samen waren en besefte ik mij weer, hoe dankbaar ik moest zijn voor het feit dat er een gezond meisje in mijn buik groeide. 

Omdat ik deels in de ziektewet zat, moest ik met 34 weken zwangerschap al met verlof. Wat heb ik van mijn verlof genoten! Alle energie die ik had kon ik besteden aan leuke dingen. Het was een mooie nazomer en we hadden eind augustus onze tuin nog een metamorfose gegeven, van nieuwe tegels en gras tot een volledig nieuw meubilair. Dus hier heb ik de laatste weken van mijn zwangerschap nog van kunnen genieten. Naast onze nieuwe tuin, was ik ook erg blij met onze trouwe Italiaanse vriend. Deze bracht mij overal naartoe en parkeerde ik gewoon voor de deur. Zo kon ik tussen de slaapjes door leuke dingen doen. Ik bracht regelmatig bezoekjes aan de schoonheidsspecialiste, ging lunchen met vriendinnen of bezocht mijn favoriete kledingwinkel. Dit laatste is trouwens geen tip, want alle kleding die ik kocht met de gedachte dat pas ik straks wel weer, is nu veel te groot. Je kan je met zo’n dikke buik niet voorstellen dat je ooit nog weer slank wordt, met als gevolg dat je alles veel te groot koopt. 

Ondanks dat ik vele zwangerschapskwalen heb mogen ervaren, heb ik enorm genoten van mijn zwangerschap. Ik was één van die stralende zwangeren, die trots was op haar groeiende buik, kon genieten van elk teken van leven dat ik in mijn buik voelde, van de eerste blubjes tot de karatetrappen waar iemand met een zwarte band u tegen zegt en keek uit naar elke echo (dit waren er veel!). Vanaf het moment dat ik de positieve zwangerschapstest in mijn handen had, heb ik mij heel stabiel en zeker gevoeld. Over mijn zwangerschap, over het mensje dat in mijn buik groeide en gek genoeg waren de ‘beren op de weg’ (de bevalling) ook ineens verdwenen. Ik heb totaal geen last gehad van onzekerheid of moodswings. En daar ben ik heel dankbaar voor, ik denk dat emotionele klachten misschien nog wel vervelender zijn dan de lichamelijke ongemakken. En ik probeerde altijd maar te denken aan de mensen waarbij het na jaren proberen nog niet gelukt was om zwanger te worden, de mensen die negen maanden plat moeten liggen of zich zorgen moeten maken of hun kindje wel gezond ter wereld komt. Het kan zoveel erger, dus ik heb geprobeerd te genieten van alles wat bij het zwanger zijn komt kijken.