Een roerig eerste trimester | Zwanger en corona
De eerste symptomen
“Ik ben best wel moe.” Ik hoor het mezelf zeggen, alwéér. Dit is niet de eerste keer dat ik deze woorden uitspreek de afgelopen dagen. Na een drukke back-to-schoolperiode zijn we een weekje op vakantie in Schaijk. Het is wel vaker zo dat wanneer ik tot rust kom, ik pas voel hoe vermoeid ik eigenlijk ben. Maar ik vind de vermoeidheid de afgelopen dagen wel erg aanwezig. Ik pak regelmatig Lize’s slaapje mee en lig er ‘s avonds op tijd in. Ik had me zo verheugd op de quality time met Jasper op de momenten dat Lize ligt te slapen, maar het zit er even niet in. Het schiet even door m’n hoofd… Ik zou toch niet… Neeee, vast niet. Vorige maand verbeelde ik het me ook al. Toen werd ik een paar dagen na een negatieve zwangerschapstest ongesteld. We maken ons klaar voor een middagje zwemmen. Terwijl ik mijn badpak aantrek heb ik het gevoel dat m’n buik wat opgezet is. Ook deze gedachte weerleg ik meteen. Ik ben vast iets aangekomen van het bourgondische leven afgelopen zomer. Op het moment dat m’n borsten ook nog pijn beginnen te doen, begin ik te rekenen. En kom tot de conclusie… Of ik word héél binnenkort ongesteld of ik ben zwanger!
Stiekem boodschapje
De vakantie is alweer bijna ten einde… Jasper haalt nog wat laatste boodschapjes bij de AH en Lize en ik zitten in de auto te wachten. Ik krijg de gedachte dat ik mogelijk zwanger ben niet meer uit m’n hoofd. Ik moet het weten. Ben ik zwanger?! Ik heb geen zin om af te wachten en op een onverwachts moment geconfronteerd te worden met het feit dat het niet zo is doordat ik ongesteld word. Plotseling valt mijn oog op de Kruidvat naast de AH. Ik vraag of Lize zin heeft om een stiekem boodschapje te doen, want ik heb Jasper nog niets verteld over mijn vermoedens. Lize kijkt op van haar iPad, daar is ze wel voor in! Terwijl ik op zoek ben naar het schap met zwangerschapstesten, sluipt Lize op haar tenen met haar wijsvinger voor haar mond door de winkel en fluistert: “ssssst, stiekem”. Gevonden! Naast de zwangerschapstesten sla ik voor de zekerheid ook nog een doosje tampons is, want het is een dezer dagen het een of het ander.
Een positieve zwangerschapstest
Het is zaterdagavond 5 september… De laatste avond van onze vakantie. Ik ga slapen in de wetenschap dat ik morgenochtend de zwangerschapstest ga doen. Halverwege de nacht word ik wakker. Ik moet plassen, maar probeer er niet aan toe te geven omdat het voor test goed is dat de urine een langere tijd in je blaas heeft gezeten. Als Lize om 6 uur roept dat ze wakker is, weet ik niet hoe snel ik uit bed moet springen. Niet alleen omdat ik inmiddels zó nodig moet plassen, maar ook omdat ik ontzettend nieuwsgierig ben of ik zwanger ben of niet. Ik installeer Lize op de bank met de iPad, haal de zwangerschapstest uit de verpakking en ren naar de wc. Wanneer de wachttijd voorbij is, pak ik de test en mijn ogen vallen meteen op de twee streepjes. Twee duidelijke streepjes. Er is geen twijfel over mogelijk. Ik loop met grote ogen naar de slaapkamer. Jasper en ik kijken elkaar aan… OMG ik ben zwanger!
Echo op verzoek
Ondanks dat ik me zwanger voel, 24/7 misselijk en ontzettend moe, vind ik de eerste weken van een zwangerschap altijd een beetje onwerkelijk. Je ziet niets, je voelt nog niets. Daarom heb ik voor vandaag, dinsdag 29 september 2020, een echo op verzoek ingepland bij Patricia van Echotoon. Dit heb ik bij mijn zwangerschap van Lize ook gedaan. Ik vind het zo fijn om in zo’n vroeg stadium al even het hartje te zien kloppen. Daar vind ik het allemaal wat ‘echter’ van worden. Ook al weet ik heel goed dat het ondanks een kloppend hartje in dit stadium ook nog fout kan gaan.
Zwanger en corona
Het is woensdag 14 oktober, ik ben op dit moment 9 weken zwanger (wat later eigenlijk 10 weken blijkt te zijn) zwanger. In de loop van de dag begin ik wat te snotteren en ook m’n keel is wat gevoelig. Normaal gesproken niet iets waar je aandacht aan zou geven, maar in deze tijd is dat toch een beetje anders. Het gaat toch even daar je heen… Ik zou toch geen corona hebben? In de loop van de week krijg ik steeds meer verschijnselen… Hoofdpijn, koorts, intens moe, maar ik ben vooral ook erg benauwd. Ja hoor, ik heb corona. Dit komt best wel even rauw op mijn dak vallen. Wat betekent dit voor mijn zwangerschap, voor de baby in mijn buik?
Gevolgen corona tijdens zwangerschap
Het RIVM geeft aan dat ervoor zover bekend geen verhoogde kans is op een miskraam, verlies van het ongeboren kind of aangeboren afwijkingen bij het kind als je besmet raakt met het coronavirus tijdens je zwangerschap. De gevolgen van COVID-19 lijken, op basis van wat ze nu weten, bij een gezonde zwangere vrouw niet anders te zijn (voor zowel het kind als de moeder zelf) dan de gevolgen van andere luchtweginfecties, veroorzaakt door virussen die koorts en longontsteking kunnen veroorzaken. Woorden als ‘zover bekend’ en ‘op basis van wat we nu weten’ maken me toch wel een beetje onzeker.
Termijnecho
Dinsdag 20 oktober… De dag waarop mijn eerste afspraak bij de verloskundige gepland staat. Het moment waar je als zwangere zo naar uitkijkt. Helaas kan deze afspraak niet doorgaan omdat ik besmet ben met het coronavirus en ik nog niet klachtenvrij ben. Juist doordat ik corona heb, heb ik zo’n enorme behoefte aan de bevestiging dat het goed gaat met het kindje in mijn buik. Ik moet nog even geduld hebben en erop vertrouwen dat het allemaal goed komt.
Woensdag 28 oktober 2020… Yes, ik mag ‘eindelijk’ (eigenlijk is het maar een dikke week later, maar het voelt als eeuwen) naar de verloskundige. Na even gepraat te hebben mag ik al vrij snel op de bank gaan liggen. Linda van Verloskundigenpraktijk ’t Stroomdal zet de transducer op mijn buik. We zien een prachtig kloppend hartje en een verrassend grote baby. Linda vertelt me dat ik al een week verder ben dan we dachten. Vandaag precies 12 weken in plaats van 11. Daarmee komt er met mijn bezoek aan de verloskundige ook direct een einde aan het eerste trimester. Het was een roerig eerste trimester, maar het enige dat telt… We hebben hem goed doorstaan… Jij en ik!
